Meer nieuws uit Iran!

Hoi Allemaal,
Weer eens achter een po gekropen in Iran. Ze noemen dat hier een ' coffenet' maar koffie kun je er niet krijgen,al helemaal niet tijdens de ramadan.
Het gaat nog steeds prima. Ik ben een halve dag ziek geweest, maar heb me toen twee dagen aan een strict dieet van appel, rijst, sinaasappelsap, yoghurt en thee gehouden en ben weer helemaal fit.
Inmiddels zitten we in een wat strenger deel van Iran, veel chadors (grote zwarte doeken) In Koerdisch Irak was het wat fleuriger. De mensen zijn nog steeds supervriendelijk. Mijn kamergenote Ingrid en ik gaan steeds samen op pad en zijn al verschillende keren uitgenodigd voor thee, fruit of eten bij mensen thuis, terwijl ze dan zelf niks eten vanwege de ramadan. En zitten we te klungelen met buskaartjes, krijgen we ze gewoon van lokale meiden in de bus. Ik voel me hier heel welkom, en dat had ik toch minder verwacht. We zitten nog bijna twee weken in Iran, en morgen gaan we naar Isfahan. Dat schijnt verschrikkelijk mooi te zijn, dus ik ben erg benieuwd.
Antwoorden op wat vragen:
26 September waren Peter en ik 8 jaar bij elkaar. Dit was de eerste keer dat we dat niet samen konden delen, dus had Peter via de reisleider een berichtje voor me achtergelaten. Trouwens: Sanne en Jaap: gefeliciteerd met jullie trouwdag!

En ja, Jaga...ik ben hier aan de beestjes. De keuze is hier lamskebab of kipkebab en niks anders. Nu kan ik wel wat kilos kwijt, maar toch.....

En hoofddoeken, Melek, die koop je hier gewoon op de markt!

Ik kan hier ook een beetje de politiek volgen, er zijn een paar engelstalige kranten. Heerlijke propaganda over de laatste raketten, ook inderdaad ook over Ahmedinajad bij de VN in New York. En natuurlijk ook over hoe Iran sterk genoeg is om de enemy te crushen....

Ze hebben hier verschrikkelijk mooie moskeeen met veel blauwe tegels, spiegels en nog veel meer om indruk te maken. Soms mogen we er wel in, soms niet. Morgen in Isfahan, schijnen ze de mooiste moskeen te hebben.

Over de kraaltjes: Ik heb vooral al wat bidkraaltjes gekocht: de Islamitische variant van de rozenkrans. Iedereen in dit gebied loopt ermee, en ik heb er al uit Syrie, Turkije en Iran.
OOk heb ik ergens al hele mooie, waarschijnlijk echt oude (uit 1200) kraaltjes gezien. Ik wilde ze bijna kopen, ook al waren ze heel duur, maar de mooie patina (iridescerend) ging er erg makkelijk van af. Het waren de mooiste kraaltjes die ik ooit had gezien, maar sinds ze zijn opgegraven zijn ze blijkbaar toch erg kwetsbaar geworden. Ze zijn dus achtergebleven in OOst turkije, zucht......

Wat wel triest is, is dat je hier de sporen ziet van de oorlog Iran-Irak. Het is al bijna twintig jaar geleden, maar hele steden en dorpen zijn toen gebombardeerd en veel resten staan er nog. Niemand geeft je een direct antwoord als je er naar vraagt, behalve een vrouw in het dorp die maar steeds zei " Irak, Irak"
Het toont toch dat een oorlog zelfs na een lange tijd zo veel sporen nalaat. Zichtbaar en ook onzichtbaar.

Nog even een vrolijkere noot: Overal waar we komen worden we vriendelijk onthaald. Mensen die roepen dat je welkom bent, of je bedanken alleen al omdat je even met ze praat. OOk is het heel grappig wat er gebeurt als je iets nodig hebt, maar iemand geen engels spreekt, zoals iemand van een winkel of de taxichaufeur Dan wordt mobiel een vriend gebeld die wel engels spreekt, en die komt er dan aangerend. Dat is ons al drie keer gebeurd.
Verder trekken mijn blauwe ogen veel aandacht. Een meisje van de familie waar we bij op bezoek waren heeft met haar mobiel allemaal foto's van me gemaakt. Ben benieuwd of die ergens op internet terug te vinden zijn....

Een lang bericht, want het toetsenbord doet het hier eindelijk prima!

Ankie en Henk: Ik hoop dat jullie een heerlijk feest hebben (gehad)

En de rest: werk ze, doe wat je moet en wil, en tot het volgende berichtje!